Dahil Buwan ng Wika, at Buwan ng Akdang Pinoy ang Agosto, isusulat ko sa Filipino ang rebyu para sa aklat na pinamagatang Hinugot sa Tadyang na isinulat ni Lualhati Bautista.
Sa pamagat pa lang, masasabi mong nagpapahayag ng peminismo ang akdang ito. Lahat ng anim na kabanata ay isang paglalarawan sa danas ng babae bilang bahagi ng pamilya, komunidad, lipunan, at ng isang mundo.
Isa sa pinakapaborito kong bahagi sa aklat na ito ay ang Pinoy na bersyon ng mga fairy tales. May sarili siyang paraan ng pagpapahayag nito kaya naman isa ito sa pinakanagmarka sa akin.
“Ang pag-ibig ay isang damdamin na tunay na walang paliwanag.” pahina 141
Binigyan niya ng peministong lapat ang konsepto ng kababaihan sa midya, telebisyon, aklat, at ultimo sa wika. Kapag binasa ito ng sinuman, siguradong magkakaroon siya ng isang bagong pananaw sa mga kababaihan. Bakit nga ba ilaw lang ng tahanan ang turing sa mga kababaihan? Ang lalaki, haligi. Inspirasyon lamang ba sa isang pamilya ang pagiging ina?
Malakas ang ating isip at puno ng talino ang ating mga utak. Kailangan lang natin linangin ang sarili nating mga paninidigan, mahanap ang sariling tinig at isabuhay angs arili nating kakayahan at mga adhikain.” pahina 242
Tinuturuan ni Lualhati ang mga babaeng nagbabasa nito na manindigan sa sarili nilang lakas at talino. Nagbibigay siya ng inspirasyon sa lahat na lumaban at manindigan sa mga karapatan.
Ang pagiging babae ay hindi isang kahinaan–isa itong lakas lalo pa ngayong ika-21 siglo. Marami na ang nakipaglaban para sa karapatan ng kababaihan, kaya naman patuloy na makibaka para sa pansariling boses.
Muli, pagpupugay sa mga kababaihan!